เลือดโรตารี

เติบโตในโรตารี

อาแมนดา ชัฟฟอร์ด

ลูกสาวของแฮมป์ ชัฟฟอร์ด แห่งสโมสรโรตารีคาทาวบาแวลเล่ย์ (คอนโนเวอร์) นอร์ธแคโรไลน่า สหรัฐอเมริกา

สำหรับดิฉันแล้ว โรตารีอยู่ในทุกหนแห่ง

ฉันเกิดมาในปีที่คุณพ่อ (เวด "แฮมป์" ชัฟฟอร์ด ที่สาม) เป็นผู้ว่าการภาค ๗๖๗๐ และคุณพ่อพาฉันไปด้วยเวลาไปเยี่ยมสโมสรต่าง ๆ ในภาค  สโมสรหลายแห่งร่วมกันบริจาคเงินให้กับมูลนิธิโรตารีเพื่อให้ฉันได้เป็นพอลแฮร์รีสเฟลโลตอนที่ฉันอายุได้สามเดือน  และฉันเริ่มเดินได้ตอนที่ได้ไปร่วมประชุมใหญ่โรตารีสากลที่ประเทศฝรั่งเศส

ตอนเป็นเด็ก ฉันจำได้ว่าต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปสโมสรโรตารีกับพ่อ สโมสรของพ่อมีประชุมกันตอนเช้าทุกอาทิตย์ ฉันไปประชุมกับพ่อก่อนไปโรงเรียน หลายคนในสโมสรรู้จักฉันตั้งแต่เพิ่งเกิดใหม่ ๆ 

ความประทับใจตอนเป็นเด็กเล็กจึงอยู่ที่การได้ไปทานอาหารเช้ากับพ่อนอกบ้าน  พอโตขึ้นหน่อยก็ยิ่งน่าตื่นเต้นเพราะเริ่มเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร  คุณพ่อคุณแม่มักพาฉันไปร่วมประชุมใหญ่ด้วยกัน  บ้านมิตรภาพ (House of Friendship) คือจุดที่ฉันชอบที่สุดเพราะฉันมีอิสระอยู่ในนั้นได้เต็มที่ คอยเก็บโบรชัวร์มาอ่าน ขอเข็มสโมสรมาเก็บไว้ ฉันไม่ค่อยชอบนั่งในห้องประชุมใหญ่เฉย ๆ   แต่เมื่อเวลาผ่านไปฉันก็เริ่มชอบฟังคนพูดมากขึ้น และเคยได้เป็นปฏิคมในการประชุมใหญ่ภาคที่ยูทาห์ในปี พ.ศ.๒๕๕๐ ด้วย  ตอนเป็นวัยรุ่นฉันก็ยังไม่ทิ้งโรตารี  ยังได้มีโอกาสร่วมกับประธานอีกท่านหนึ่งก่อตั้งสโมสรอินเตอร์แรคท์ในโรงเรียนมัธยมของฉัน  พ่อดีใจมากและคอยให้ความช่วยเหลือทุกอย่างจนสโมสรก่อตั้งสำเร็จ  สโมสรของพ่อเป็นสโมสรอุปถัมภ์สโมสรอินเตอร์แรคท์ของเรา นับเป็นความภาคภูมิใจที่มีส่วนร่วมในภาระกิจสำคัญนี้

ในฤดูใบไม้ผลิขณะที่ฉันเรียนมัธยมศึกษาปีที่ ๔  คุณพ่อคุณแม่วางแผนเดินทางไปประเทศอินเดียสามสัปดาห์ตามโครงการแลกเปลี่ยนมิตรภาพโรตารี (อาร์เอฟอี) ตอนแรกฉันคิดว่าคงตามไปด้วยไม่ได้เพราะขาดเรียนนานขนาดนั้นไม่ได้  แต่ผู้ว่าการภาคขณะนั้นแนะนำว่าฉันไม่ควรพลาดโอกาสนี้ เราจึงคุยต่อรองกับทางโรงเรียนจนเป็นผลสำเร็จ ฉันสามารถไปอินเดียได้ ที่อินเดียฉันเลือกที่จะอยู่กับครอบครัวสมาชิกโรตารีมากกว่าจะไปอยู่ในโรงแรม เพราะมันช่วยให้เราได้สัมผัสใกล้ชิดกับวัฒนธรรมประเพณีของคนพื้นเมืองได้แท้จริงกว่า  ฉันจำได้ว่าสโมสรทุกแห่งที่เราไปเยี่ยมต่างภาคภูมิใจในโครงการบริการของตัวเอง  "ขอให้เราพาไปดูโครงการน้ำสะอาดของเราเถิด  หรือขอให้ไปเยี่ยมชมโรงเรียนที่เราสร้าง" สมาชิกสโมสรของพ่อได้ร่วมกันระดมทุนเพื่อช่วยซื้อโต๊ะเรียนให้กับโรงเรียนแห่งหนึ่งที่พวกเราไปเยี่ยม ทำให้เรารู้ว่าเงินทุนที่เรามอบนั้น ใครได้ประโยชน์ และเป็นประโยชน์แบบไหน นับเป็นการเดินทางที่ฉันสนุกมาก

ตอนนี้ฉันเรียนในมหาวิทยาลัยแล้วและได้เข้าร่วมชมรมบำเพ็ญประโยชน์  ค่านิยมหลายอย่างที่ฉันเคยได้เรียนรู้จากโรตารีปรากฎให้เห็นชัดขึ้นตอนทำงานชมรมบำเพ็ญประโยชน์นี้  เช่น ความเป็นผู้นำ  มิตรภาพ และการบำเพ็ญประโยชน์  ขณะนี้ฉันกำลังวางแผนชีวิตตัวเองหลังจากเรียนจบจากมหาวิทยาลัย  ฉันอยากทำอะไรที่เกี่ยวข้องกับโรตารีอีก เพราะที่นั่นฉันมีความสุขและสนุกกับการบำเพ็ญประโยชน์เพื่อผู้อื่น - แอนน์ ฟอร์ดเขียน

Grow up Rotary

AMANDA SHUFORD

Daughter of Hamp Shuford, Rotary Club of Catawba Valley (Conover), N.C.

For me, Rotary has always been there.

I was born the year my dad (Wade “Hamp” Shuford III) was governor of District 7670, and he took me with him when he visited clubs.  Most of those clubs donated money so I could become a Paul Harris Fellow when I was three months old.  I even took my first steps at the 1995 international convention in France.

As a kid, I remember waking up really early to go to Dad’s club meeting with him.  His club is breakfast club, so I’d go for the meeting and then go to school. A lot of people in that club have known me since I was born.  When I was really little, the appeal was eating breakfast with my dad.  As I grew up, it became exciting because I could understand what was going on.

My dad and mom and I always went to the conventions together.  I loved the House of Friendship because I could go around and collect brochures or pins, as opposed to sitting in a room listening.  But I grew to appreciate the speakers, and I was a sergeant-at-arms at the 2007 convention in Utah.

As a teenager, I didn’t rebel against Rotary.  In fact, I co-founded an Interact club in my high school.  My dad was very excited, and he helped me get it set up.  His club sponsored my Interact club, and I feel proud to have had a hand in starting it.

In the spring of my sophomore year of high school, my parents planned a three-week trip to India on a Rotary Friendship Exchange.  I wasn’t going to go because of school.  But when my dad’s district governor suggested that I should, we talked with my school and got it worked out.  In India, I loved staying with Rotarians in stead of in hotels.  It let us get a better sense of the culture and connect with people.  I remember that every club we visited was really proud of its service:  “Let us show you our water plant; let us show you this school we built.” My dad’s club had raised money to help buy the desks at one of the schools we toured, so we were able to see what the money had paid for and who it was benefiting.  I really enjoyed that.

Now I’m in college, and I belong to a coed service fraternity.  A lot of the Rotary values are apparent in my service fraternity: leadership, friendship, and service. Right now, I’m trying to figure out my plans for after graduation.  I’d like to be involved with Rotary again.  I find a lot of joy and happiness in serving others. – As told to Anne Ford