โลกอันน่าภิรมย์

พวกเรามาจากคนละมุมโลก รวมตัวกันในรุ่นที่ ๒๐ ของกลุ่มนักศึกษาสันติภาพที่ศูนย์สันติภาพโรตารี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เราทุกคนพร้อมลุยแล้ว

นักศึกษาสันติภาพของโรตารีเหมือนกับโรแทเรียนในแง่ที่ว่าพวกเรามาจากหลากหลายประเทศ แต่มีเป้าประสงค์เดียวกันคือเพื่อเพิ่มพูนความรู้ความเข้าใจเรื่องสันติภาพ  นักศึกษาทั้งหมด ๒๑ คนมากจากประเทศต่าง ๆ กัน ๑๘ ประเทศ แต่ละคนทำงานที่ไม่เหมือนกันแต่มีความหวังในสิ่งเดียวกัน..โลกที่สวยงาม

พอมาถึงแผ่นดินไทย พวกเราก็ก้าวเข้าสู่ความเป็นครอบครัวเดียวกัน หลายคนอาจมาถึงสนามบินแล้วได้พบกับเจ้าภาพที่ปรึกษาที่เป็นโรแทเรียนที่คอยแนะนำให้เรารู้จักกับบ้านเมืองแห่งใหม่นี้  ตลอดอาทิตย์แรกเราจึงมีโอกาสเปิดหูเปิดตาทำความรู้จักกับเมืองใหม่ของเรา ทานอาหารแปลก ๆ และร่วมรับฟังปฐมนิเทศน์กับเจ้าภาพที่ปรึกษาของเรา  ท่านอดีตประธานโรตารีสากลพิชัย รัตตกุลได้กล่าวปาฐกถาและกล่าวต้อนรับพวกเราสู่ครอบครัวโรตารี ในการประชุมปฐมนิเทศน์เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ความรู้สึกของพวกเรานั้นใกล้ชิดเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วตั้งแต่วันปฐมนิเทศน์ เรารู้สึกอบอุ่นกับบ้านใหม่ของเรา การต้อนรับของโรแทเรียนและรวมทั้งศูนย์ศึกษาสันติภาพแห่งนี้ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

 

พละกำลังและความทะเยอทะยานของเหล่านักศึกษาสันติภาพนั้นมีอยู่อย่างเต็มเปี่ยม พวกเราแต่ละคนได้ร่างปาฐกถาของตัวเองในประเด็นความขัดแย้งที่พบเห็นมาเพื่อนำเสนอกันในสัปดาห์แรกของการเรียนในประเทศไทย เพื่อสะท้อนถึงปัญหาที่ต่างจะต้องวิเคราะห์โดยให้กระจ่างตลอดเวลาสามเดือนของหลักสูตรนี้  งานที่จะนำเสนอนี้ได้แก่ ความขัดแย้งในส่วนต่าง ๆ ของโลก เช่น ความขัดแย้งในตีมอร์ตะวันออกและเคนยา  ความรุนแรงทางเพศในอินเดีย  ความสัมพันธ์เชิงเชื้อชาติในสหรัฐอเมริกา  และการแบ่งแยกชนกลุ่มน้อยในเยเมน ยังมีหัวข้อที่น่าสนใจอีกมากมาย  นักศึกษาแต่ละคนจะต้องนำเอาหัวข้อที่ตนเองสนใจมานำเสนอให้เพื่อนและคณาจารย์ที่ปรึกษาฟัง หัวข้อนี้อาจเกี่ยวข้องกับเขาโดยตรงหรือเกี่ยวข้องกับชุมชนที่เขาอยู่อาศัย ทั้งนี้เพื่อหาหนทางที่จะนำไปปรับปรุงคุณภาพชีวิตของเพื่อนร่วมโลกให้เป็นอยู่ดีขึ้น  บางหัวข้อที่รายงานไปแล้วน่าสนใจมากขนาดนักศึกษาติดใจนำมาคุยถกเถียงกันนอกห้องเรียนก็มี เช่น ประเด็นเรื่องการศึกษาสำหรับเด็กหญิงในอัฟกานิสถาน การให้ความช่วยเหลือเยาวชนในประเทศที่มีความซับซ้อนทางการเมืองและวนเวียนอยู่กับการใช้ความรุนแรงเช่นในปะเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโกตะวันออก พวกนักศึกษาต่างใช้เวลาในทุกโอกาสที่เป็นไปได้เพื่อถาม แบ่งปันความรู้ความเห็น เสนอแนวทาง เรียนรู้และระดมความคิดกันในประเด็กนความขัดแย้งเหล่านั้น

ดิฉันเองรู้สึกลิงโลดด้วยเหมือนกันเวลาอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่ต่างตั้งอกตั้งใจหาความรู้เพื่อนำไปสร้างสันติภาพให้เกิดขึ้นกับส่วนต่าง ๆ ของโลกตามที่พวกเขาจากมา  ดิฉันคิดว่าจะเรียกรู้สิ่งต่าง ๆ ให้มากที่สุดทั้งจากในห้องเรียนและนอกห้องเรียน  สำหรับคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์ด้านการส่งเสริมงานสันติภาพหรือแก้ไขปัญหาความขัดแย้งตลอดชีวิตการทำงานมา ๕ ปีอย่างดิฉัน ดิฉันตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะเก็บบทเรียนต่าง ๆ ที่ได้จากในห้องเรียนและจากประสบการณ์ของเพื่อน ๆ 

ฉันอาศัยและทำงานอยู่ในประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก ที่นี่เป็นบ้านของฉันมานานห้าปีแล้ว  คนส่วนใหญ่เรียกประเทศนี้ว่า "หัวใจมืด" หรือ "เมืองหลวงแห่งการข่มขืนของโลก" เป็นชื่อเล่นที่เรียกประเทศหนึ่งที่น่าสยดสยองมาก ทั้งที่ประเทศนี้มีธรรมชาติที่สวยงามมาก  ประวัติศาสตร์เลือกและการทำสงครามกันตลอด ๒๐ ปีที่ผ่านมาทำให้มีคนสังเวยชีวิตไปมากกว่า ๕ ล้านคนยังไม่นับรวมผู้หญิงอีกนับไม่ถ้วนที่ถูกข่มขืน ฉันเข้าใจว่านี่เป็นที่มาของชื่อเล่นนี้  อย่างไรก็ตามชื่อเล่นนี้ตั้งขึ้นมาโดยปราศจากการมองภาพที่ใหญ่ขึ้นไปอีกของประเทศนี้และการตั้งชื่อเรียกแบบนี้ฉันคิดว่าไม่ยุติธรรมกับเจ้าของประเทศ  บางคนอาจเรียก DRC ที่ "มีแต่เรื่องธรรมดา ๆ"  ฉันอาศัยอยู่ในเมืองโกมาตั้งแต่ตอนที่กลุ่มกบฏเอ็ม ๒๓ เข้ามายึดพื้นที่ ๆ นี่ไว้  สิ่งที่หลงเหลืออยู่หลังการโจมตีทำลายล้างในภาคตะวันออกของประเทศนี้เป็นสิ่งที่รับไม่ได้จริง ๆ  แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่สายตาของฉันมองเห็นและนิยามประเทศนี้

ฉันเห็นอะไรหรือ  สิ่งที่ฉันพบเห็นคือชีวิตประจำวันและความพยายามใช้ชีวิตประจำวัน บางทีต้องพยายามแทบตายจึงได้ใช้ชีวิตแบบประจำวัน  ฉันเห็นเด็ก ๆ ทำหน้าที่ประจำวันของการไปโรงเรียนด้วยความพยายามอย่างที่สุด  ฉันเห็นนักเต้นข้างถนน ที่พยายามสร้างสันติภาพให้เกิดขึ้นด้วยศิลปะและการเต้นรำไปทุกที่ทั่วประเทศ  ฉันเห็นหญิงชาวบ้านแบกผักผลไม้ที่ปลูกได้ไปขายที่ตลาด ฉันเห็นผู้ประกอบการเปิดร้านค้าและจ้างคนทำงาน  ฉันเห็นนักร้องและนักแสดงทำงานสนับสนุนสันติภาพผ่านผลงานเพลงของพวกเขา  ฉันเห็นงานประจำปีจัดขึ้นที่เมืองโกมาเพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพที่จัดขึ้นทุกปีและมีคนร่วมงานนับพันคน  ฉันเห็นคนหนุ่มสาวที่รวมตัวกันทำโครงการเพื่อพัฒนาชุมชนบ้านเกิดของพวกเขา  และฉันก็ยังเห็นโรแทเรียนที่คอยบำเพ็ญประโยชน์พื่อชีวิตคนที่ดีขึ้นในชุมชนที่นี่   

ฉันได้เห็นควันเหนือยอดภูเขาไฟไนยีรากงโกซึ่งเป็นภาพที่อยู่ขอบเมืองโกมา  ฉันเห็นสีฟ้าสงบนิ่งของทะเลสาบคีวูที่ตอนย่ำค่ำมีเรือประมงมุ่งกลับเข้าฝั่ง  ฉันเห็นเทือกเขาเรนซอรีที่มีสีขาวของหิมะเคลือบอยู่บนยอดเขา  ฉันเห็นหกบินโฉบเฉี่ยวมวลพฤกษชาติและต้นมะนาวในสวน  ฉันเห็นทารกลิงกอริลลากอดปล้ำพี่น้องของพวกมันในป่าลึก

ส่วนหนึ่งของปาฐกถาของท่านอดีตประธานโรตารีสากลพิชัย รัตตกุล นำเสนอบทหนึ่งของเนื้อเพลงว่า "โลกนี้ช่างน่าภิรมย์ยิ่งนัก (What a Wonderful World)" จริงที่สุด โลกนี้ช่างน่าอภิรมย์ยิ่งนัก  ฉันไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่โหดเหี้ยมไม่ได้เกิดขึ้นแล้ว หรือชีวิตเป็นไปอย่างง่ายดายแล้ว แต่อันที่จริงพวกเรามาเรียนเรื่องสันติภาพและการขจัดความขัดแย้ง  แม้โลกนี้จะมีปัญหาวุ่นวายต่าง ๆ ที่กล่าวมา โลกนี้ก็ยังสวยงามน่าภิรมย์อยู่ดี  พวกเรา ๒๑ คนที่เพิ่งมาถึงกรุงเทพไม่กี่วันมานี้ เพื่อเข้าศึกษาตามโครงการสันติภาพของโรตารี ต่างมาเพื่อเพ่งพินิจด้วยความคิดบวกเพื่อหาทางทำให้โลกนี้เป็นโลกที่ดีขึ้น  ฉันได้รับการต้อนรับอย่างดีและได้รับกำลังใจจากเพื่อนรอบ ๆ ตัวฉัน และฉันอยากเห็นว่าอะไรจะขึ้นกับฉันบ้างตลอดเวลาสามเดือนจากนี้

แชนนอน โอฤกษ์ จากสหรัฐเมริกา

นักศึกษาสันติภาพโรตารี

มกราคม ๒๕๕๙ 

What a Wonderful World

Arriving from across the globe this week, the 20th class of Rotary Peace Fellows at the Rotary Peace Center at Chulalongkorn University has hit the ground running.  Like Rotary, we are a mixture of people from all over the world committed to advancing world understanding and peace. We are a diverse group of 21 individuals from 18 different countries, working in a range of fields but all with similar goals.

When we arrived in Thailand, we immediately stepped into a family.  Many of us were met by Rotary Host Counselors or other Rotarians when we arrived at the airport to help introduce us to Bangkok.  Our first week here has already been filled with exploring the city, dinners and an orientation with our host counselors.  Past Rotary International President Bhichai Rattakul spoke to us during the Rotary orientation this weekend, and welcomed us to the Rotary family.  Even before the formal orientation, we already felt at home in our temporary home of Bangkok among the support of Rotarians and the Rotary Peace Center at Chulalongkorn University.

There is an energy and an enthusiasm that is undeniable among the Fellows.  Each fellow gave a conflict presentation during our first week in Thailand to introduce the topic that they will reflect on and analyze during our three months in the program.  The presentations included a range of topics including land conflict in East Timor and Kenya, sexual violence in India, race relations in the United States and discriminated minorities in Yemen, among many other topics.  Each of the Fellows presented something that showed their passion for their work and also their passion for working with their communities to improve the lives of their fellow human beings.  The presentations sparked conversations among Fellows that continued outside the classroom on girls’ education in Afghanistan, how to support youth and the complexities of the cyclical violence in Eastern Democratic Republic of Congo, among others.  The Fellows take every opportunity to ask questions, share, engage, learn and brainstorm with each other.

I myself am thrilled to be among such a passionate group of individuals who are working hard to promote peace in a range of different ways around the world.  I think I will be learning as much outside of the classroom as I will inside the classroom.  As someone with no formal peace training who has been working in conflict-affected settings for the past 5+ years, and working on conflict-related issues for longer than that, I am excited to dedicate the next three months to learning about peace and conflict resolution both in the classroom and from the experiences of my fellow Fellows.

I live and work in the Democratic Republic of Congo (DRC), which I have called home for almost five years.  It is often called the “Heart of Darkness” and the “Rape Capital of the World.”  These are absolutely horrendous nicknames for such an incredibly beautiful place.  With a bloody history as well as recently over 20 years of war that resulted in the death of over five million people and the rape of countless women, I understand where these nicknames come from.  However, these are nicknames that miss the bigger picture and that do not do justice to the country.  One might call these nicknames the “simple story” of the DRC.  I was living in Goma when the M23 rebel group took over the city, and the destruction that armed conflict has caused in Eastern DRC cannot be ignored.  However, that is not what I usually see when I look at the country.

What do I see?  I see people living their everyday lives and doing everyday things, sometimes making an incredible effort to do so.  I see children doing everything they can to go to school.  I see street dancers, exploring transformative peace through art and dance, performing all across the city.  I see women carrying the produce of their fields to the market.  I see entrepreneurs who open businesses and create jobs.  I see musicians and singers who promote peace and justice through their music.  I see the yearly peace festival which is organized in Goma each year that draws a crowd of thousands.  I see young people organizing in their home towns to improve their communities.  And I see Rotarians, who are also active in bettering their communities.

I also see smoke coming from Mount Nyiragongo volcano which lies just beyond the edge of the city of Goma.  I see the quiet blue stillness of Lake Kivu with fishing boats returning home at dusk.  I see the Rwenzori mountains capped with snow.  I see birds flitting around the flowers and lemon trees in the garden.  I see baby gorillas playing and tumbling over each other in the jungle.

As part of his speech at our Rotary orientation, Past Rotary International President Bhichai Rattakul quoted the song “What a Wonderful World.”  And it is true, it really is a wonderful world.  That does not mean that horrible things do not happen or that life is easy.  After all, we are here to study peace and conflict resolution.  But despite all the terrible things that happen in the world, the world is also wonderful.  And the 21 Rotary Peace Fellows who just arrived in Bangkok are some of those in this world who focus on the positive while trying to make the world a better place.  I am encouraged and further motivated by the Fellows around me and I look forward to seeing what these next three months will bring!

Shannon O’Rourke, USA
Rotary Peace Fellow
January 2016 Session

SOURCE:https://rotarypeacechula.wordpress.com/2016/01/11/what-a-wonderful-world/